Ryby jeziorowe wykazują różne zapotrzebowania na tlen. Sieja, sielawa, stynka, ukleja i miętus są najbardziej wyczulone na zawartość tlenu w wodzie, natomiast płoć, krąp, okoń, jazgarz, szczupak i sandacz - mogą żyć w wodzie o jego średniej zawartości. Są także ryby niezwykle odporne na niską zawartość tlenu - karaś, karp, leszcz, lin i sum. 

Istnieje pewna prawidłowość w żerowaniu ryb, uzależniona od temperatury wody. Im woda w jeziorze jest cieplejsza, tym bardziej wzrasta u nich tempo przemiany materii - ryby szybciej stają się głodne i przerwy w pobieraniu pokarmu są krótkie. Dlatego też są szczególnie wrażliwe na nagłe spadki temperatury, które powodują znaczne zmniejszenie ich apetytu. 

Ciśnienie atmosferyczne ma ogromny wpływ na równowagę fizjologiczną ryby. Jest to wynik działania pęcherza pławnego, który informuje ją o zbliżających się zmianach atmosferycznych i umożliwia swobodne poruszanie się na różnych głębokościach wody. Nagły lub długotrwały spadek ciśnienia powoduje zachwianie intensywności przemiany materii i utratę apetytu. Dlatego przed wybraniem się na ryby warto sprawdzić stan barometru i przyjrzeć się kierunkowi i sile wiatru. Wzmagające się wiatry ze wschodu lub północy zapowiadają spadek ciśnienia. Podczas burzy - padającego deszczu i wyładowań atmosferycznych - ryby przestają zupełnie brać.

Można zaobserwować pewną zależność pomiędzy fazami Księżyca, a żerowaniem ryb. Nie jest to do końca wytłumaczalne przy jeziornych zbiornikach wodnych. W wypadku mórz i oceanów Księżyc wywołuje zjawisko pływów i odpływów, które działają na apetyt ryb. Na naszych jeziorach najlepszymi fazami, sprzyjającymi wędkowaniu są: nów i pierwsza kwadra.

Duże znaczenie dla zrozumienia zachowania się ryb w jeziorze ma poznanie jego hydrologicznego charakteru, czyli - typu zbiornika, poziomu wody, połączenia z rzeczkami (innymi zbiornikami), ukształtowania dna, rodzaju linii brzegowej i roślinności

PORY ROKU A ZACHOWANIE SIĘ RYB

WIOSNA brak bujnej roślinności podwodnej powoduje to, iż ryby żerują na stopniowo podgrzewających się płyciznach i pozostają tam zwykle aż do tarła; 

LATO silny rozwój fito- i zooplanktonu, zakwity wody, upały - powodują iż ryby gromadzą się w rejonach podowodnych źródeł, przy ujściach i wpływach rzek - tam gdzie temperatura jest niższa i wyższe nasycenie tlenem; ryby najchętniej biorą przed wschodem i zachodem słońca; 

JESIEŃ ryby rozpoczynają intensywne żerowanie przed nastaniem chłodów i silnych wiatrów; wzrasta ilość tlenu i powoli obumiera roślinność strefy przybrzeżnej; 

ZIMA ryby zbierają się w stada równowiekowych osobników i poszukują zimowisk na dużych głębokościach; jeziora skuwa pokrywa lodowa (od połowy grudnia do końca marca);